[interview] TFE zag de bodem, maar kijkt nu fier omhoog

Geen bijeenkomsten, geen spontane ontmoetingen, geen events, geen lijfelijke bijpraatmomenten. Corona houdt ook de NOO in zijn greep. Hoe is het eigenlijk met iedereen? Welke impact hebben het virus en zijn antimaatregelen? Vandaag aflevering 7: Arjan Wessels

Hoeveel gezichten kan een jaar hebben? Voor theFactor.e (TFE) zijn het er heel wat in ieder geval. Arjan Wessels werd heen en weer geslingerd tussen welhaast wanhoop in maart en groot optimisme nu. Het was een jaar van tegenslagen, bezuinigingen en chagrijn aan de ene kant, en trots, hoop en succes aan de andere. Zoals Bredero al zei…

,,Heel eerlijk? Ik had het gevoel dat de bodem onder me weggleed begin dit jaar. Midden februari liet de samenwerking met twee grote klanten ten einde, goed voor dertig procent omzet. Dat was een flinke domper. En toen kwam de coronacrisis er nog even overheen. Lopende aanvragen werden on hold gezet, nieuwe aanvragen bleven vrijwel geheel uit. Dat voelde als een ramp.’’

Kijkje in de keuken

Arjan Wessels had er slapeloze nachten van. theFactor.e bestaat al een kwart eeuw (het feestje in november is even uitgesteld), Arjan is al jaren commercieel directeur en mede-eigenaar. ,,Ik dacht toen echt: wat gebeurt hier? Alles wat we opgebouwd hebben, gaat kapot. De kosten liepen op, terwijl de inkomsten slonken. En dan kregen we ook nog te maken met klanten die hun projecten of betalingen tijdelijk uitstelden, funest voor een bedrijf dat van uren leeft.’’

Bizar is het woord dat de dagen rond de intelligente lockdown het beste omschrijft. ,,We zagen vlak voor de toespraak van Rutte natuurlijk al dat er iets zou gaan gebeuren. Maar we waren net heel druk met de presentatiedag van een groot onderzoek onder ziekenhuizen dat we in de maanden ervoor hadden uitgevoerd. Ik weet nog dat we ’s ochtends toch in de auto naar Amersfoort stapten nadat een rondje langs de velden had geleerd dat de meeste genodigden nog wel wilden komen. Toen we bij Zwolle waren, hadden we al meer dan tien afmeldingen ontvangen. We hebben het evenement laten doorgaan met een kleine bezetting. Twee dagen later sloten we de hele tent.’’

Dat is dan weer het voordeel als je een digitaal bedrijf bent: thuiswerken is zo gefikst. ,,Was binnen twee dagen geregeld. Iedereen had toen een goede werkplek. Ik heb wel veel respect gekregen voor de jongere generatie, die thuis met kleine kinderen hun werk zaten te doen. Het is wel aardig met al dat thuiswerken en die meetings, dat je een beetje binnendringt in ieders privéleven. Je krijgt letterlijk een kijkje in de keuken. En bij klanten is dat eigenlijk net zo. Dat geeft wel iets.’’

Werken vanaf Bali

In de eerste maanden was er helemaal niemand in het pand aan de Friesestraatweg te vinden. Later konden medewerkers in kleinen getale op kantoor werken. Voor de collega’s die in een isolement raakten en onder het thuiswerken leden, als ook voorbepaalde team- of klantmeetings die zich minder lenen voor een videoconference, boden we de mogelijkheid om op kantoor te werken. Dat thuiswerken biedt trouwens ook weer creatieve mogelijkheden. Zo had ik één jongen die zei: mag ik ook vanuit Mexico ’thuiswerken’, of vanaf Bali. Dat mocht en deed hij dus ook. Dat vind ik mooi en geeft mij een frisse kijk om de krapte in IT-ers op te lossen.’’

TFE is er nog. En hoe. De orderportefeuille is lekker gevuld, grote aanbestedingen werden afgelopen maanden gewonnen, voor andere trajecten is het bedrijf nog in de race. Dat is geen toeval of geluk. Dat is het gevolg van een flinke wending van het steven. ‘Never waste a good crisis’. Door een crisis word je vanzelf tot zelfreflectie gedwongen. Waar ga je mee door en waarmee stop je? ,,TFE kon het tijdelijke contract van een handjevol mensen niet verlengen. Dat vond ik echt vervelend. Verder moesten vooral zo veel mogelijk mensen blijven voor als het weer beter zou gaan natuurlijk.’’

Nieuwe kansen

Het ging beter. Ook omdat de relatieve rust nieuwe mogelijkheden bood. Arjan: ,,We hebben net als iedereen even goed naar onze processen gekeken en zagen dat niet alles zo efficiënt verliep als kon. De risicospreiding werd ook meer een ding. Als je veel doet voor zwaar getroffen sectoren, dan moet je wat verschuiven. Belangrijker nog is dat we gingen nadenken over hoe we nieuwe aanvragen zouden kunnen creëren.’’

Dat antwoord vond TFE in een nieuwe stroom aanbestedingen. ,,Heel grote, langdurige trajecten lieten we doorgaans lopen. Die kosten zo veel tijd en mankracht en de uitkomst is zo onzeker, dat we de moeite er meestal niet voor over hadden. We besloten daar toch een poging te wagen, omdat we tijd en ruimte voelden. En warempel: er vielen er een paar. Zo konden we de RDW als klant verwelkomen, en ook de Universiteit Leiden. Dat brengt niet alleen heel veel werk, maar ook een flinke boost voor ons allemaal.’’

Een interessant leerproces, zou je kunnen zeggen. ,,De wereld is kleiner geworden door de coronacrisis. Afstanden doen er nog minder toe. Waar klanten voorheen Groningen ver weg vonden, is dat nu veel minder een issue. Een ander voordeel is dat we nu minder vaak naar klanten scheuren voor het delen van onze expertise. Dat scheelt een boel tijd. Dat alles opent nieuwe deuren voor ons.’’